Van de stad, de Kaap, de pinguïns en de haaien.

Zo, ik ga eens even zitten om een eerste reisverslag op papier te zetten. We zijn pas 6 dagen in Afrika maar hebben al zoveel meegemaakt, zoveel indrukken opgedaan. Wat een bijzonder land zeg. Dinsdag 28 oktober kwamen we om half 12 in de ochtend aan in Kaapstad na een hele vlotte vlucht met Emirates. Tijdens de tussenstop genoten van de bling bling in Dubai en tijdens de vluchten van de lekkere hapjes en drankjes, de extra beenruimte en de goede zorgen. Topmaatschappij!

In Kaapstad worden we afgehaald door Ian, een van de jongens die in het guesthouse Hajo's werkt waar we logeren. Vanaf woensdag gaan we Kaapstad een paar dagen verkennen. De eerste dag is dat vanuit het V&A Waterfront, het compleet opgeknapte havengebied vol met restaurantjes, winkeltjes, markten en de plek waar de boot naar Robben eiland gaat. Deze dag vullen we met rondwandelen en de hopp on hopp off bus. Zo zien we heel veel van Kaapstad. Toeristen-slenter-dagje.

Donderdag worden we opgehaald door Jerry, een jongen uit het Township Langa. We gaan met hem op bezoek in de Township. Dit wordt wel een van de meest indrukwekkende plekken die we ooit zullen bezoeken. We zijn er ruim drie uur en zijn erg onder de indruk van de veerkracht van de mensen, hun uitstraling en hoe ze hun leven accepteren. En ook hoe hard er gewerkt wordt aan verbetering van de omstandigheden. We gaan naar het culturele centrum waar muziekles gegeven wordt, keramiek gemaakt, geschilderd en waar ze hun ( echt mooie) kunstwerken en gebruiksvoorwerpen verkopen. We krijgen uitleg over de tijd van de apartheid, en zijn verbaasd dat er ook nog een verschil gemaakt werd tussen coloured people en black people. Ze deden hiervoor de penciltest. Er werd een potlood in je haar geduwd en als dat potlood bleef zitten was je een zwarte. Dus deed men veel van een speciale olie in het haar om het slapper te maken en als het potlood eruit gleed werd je als coloured geregistreerd. Dan had je het wat beter. En ze deden een plastic bag test. Er werd een bruine zak over je arm geschoven en als je donkerder was dan de zak....foute boel. En dan moest je ook nog een zg Dompas op zak hebben. Nee, dit is geen afkorting. Het betekende letterlijk dat je een domme zwarte was. Hier slaan we al van achterover, maar nog meer als we de huizen bezoeken. De stenen huizen lijken heel wat maar zijn klein en vochtig. Met veel mensen in 1 huis. We bezoeken een oma die met haar twee kleinkinderen in 1 kamertje leeft met drie bedden, wat kratten eronder en een tv op de enige kast. Ze houdt het netjes maar het is oud en vochtig.
Nog erger zijn de zeecontainers waar we twee deuren in zien. Het blijkt dat ze in tweeën gedeeld zijn en dat er twee gezinnen in een container wonen. Aan de rand van de Township komen we bij de krotten van hout en golfplaat. Onvoorstelbaar dat mensen zo kunnen leven. Een krot is roze geverfd met het woord creche er op. Hier houden ze de kleintjes overdag bij elkaar, ze kunnen niet buiten spelen.... Dan zijn de kindertjes in het kleine schooltje er beter aan toe. Ze rennen ons tegemoet als we binnen komen en willen geknuffeld en opgetild worden. Al die lekkere snoeten en die grote bruine ogen. Gert moet ze een voor een optillen en rondzwieren of op het hoge klimrek tillen. Ze zijn onder de indruk van die grote witte man. Het klaslokaaltje is netjes en ze hebben speelgoed en muziek instrumenten. Samen met de juf zingen en dansen ze voor ons. In het tweede lokaaltje zitten de 4 tot 6 jarigen en die leren woordjes en sommetjes. Dit lokaal is erg somber met zwarte muren. Dan blijkt dat het een aantal maanden gelden afgebrand is en dat het nog gewoon in die staat is.....geldprobleem. Het roet zit op de muren en het zwartgeblakerde plafond hangt in vellen naar bendeden. En daar zitten dan kleutertjes de hele dag in. Om te janken.
Na ruim 3 uur brengt Jerry ons naar the Waterfront voor een lunch en zitten we lichtelijk vervreemd en verdwaasd aan een broodje Caprese op een fris en vrolijk terras.

Even diep zuchten want s'middags gaan we nog maar even op deze "vrolijke" toer door. Robben eiland staat op het programma.
Het eiland waar Mandela 18 van zijn 27 jaar gevangenschap heeft doorgebracht. Mr. Nelson Mandela, waar echt iedereen hier zo vol respect en eerbied over praat. Het is een ruige boottocht van bijna een uur maar dan zetten we voet aan wal op dit bijzondere eiland. Het voelt wel heel bijzonder. Met een bus maken we een toertje over het eiland en zien ook het leprakerkhof van toen de leprozen hier heen verbannen werden. En we horen veel over de geschiedenis van het eiland. Ook zien we de steengroeve waar de gevangenen, waaronder Nelson Mandela, moesten werken en permanente oogbeschadigingen opliepen door de zon die op het kalksteen brandde. In de gevangenis worden we rondgeleid door een ex gevangene en zijn verhalen zijn zo schrijnend en indrukwekkend. Dat is de man zelf ook, indrukwekkend, een trotse, sterke man die er trots op is dat er zoveel verandert is in hun tijd. En nooit omzien in wrok, maar leven in harmonie en vrede. Dat is hun credo. En hun doel is Robben eiland in stand houden en laten zien aan de mensen als een symbool van de kracht van de mensen. Uiteindelijk komen we bij de cel waar Nelson Mandela 16 uur per dag doorbracht, 18 jaar lang. Een cel van 2x2m (!) met een toiletemmer en slaapmatje. Ongelofelijk dat dit kon en ongelofelijk hoe sterk hij terug gekomen is en zijn volk heeft geleid. Ik ben erg blij dat ik even hier heb mogen staan.

Vrijdag hebben we Kaapstad weer verlaten, op weg naar Kaap de Goede hoop en daarna richting Gansbaai op zoek naar haaien en walvissen. Maar Kaapstad zullen we niet snel vergeten. Dit waren heel bijzondere dagen. We hebben even een geschiedenisles van jewelste gehad en zijn ook geconfronteerd met het heden van de mensen in de Townships. En dat alles in een adembenemend mooi land met meteen buiten de stad een overweldigend mooie natuur.

In Simonstown hebben we de pinguins van Boulders beach bezocht, en zijn we naar Kaap de goede hoop geweest en Cape point, het zuidelijkste puntje van Afrika. Daar hebben we geslapen in een room with a view ( stunning view) bij Megan en Roger, 2 superlieve mensen met een prachtige B&B op een heuvel.

En nu zitten we in Gansbaai bij weer zo'n lieve oude dame met een B&B , Naomi. Enorme kamer, uitzicht op de oceaan en een heerlijk ontbijt wat ze aan een enorme tafel in de keuken serveert. Alles vers klaargemaakt.
Vanochtend vertelde ze dat ze was vergeten te zeggen dat we vandaag al met de shark cage diving mee konden. Nou dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Om 10 uur stonden we klaar bij Sharks unlimited en om kwart voor 11 gingen we de oceaan op. Op zich al een belevenis want de boot is vrij klein en de golven zijn heel vrij hoog. Ik zag mezelf niet de kooi ingaan, dat was me toch iets te dicht bij de haai maar ik ben lekker met een laddertje naar een klein bovendekje gegaan om goed te kunnen kijken. Gert is in een wetsuit gewrongen en lag al snel met een cluppie van een man of 7 in het ijskoude water. Het heeft even geduurd maar ons geduld is ruimschoots beloond. We hebben hem gezien, de grote witte haai!!!!!!!!!!!!!! Nou haaien eigenlijk, zeker een stuk of 5 . Heel groot, heel dicht bij en heel erg mooi. Ik zag Gert zijn hoofd bovenkomen, één grote grijns, jeeeeeah ik héb hém gezién! Wow, wat was dat prachtig zeg. Over indrukwekkend gesproken. Dit stond echt al zo lang op mijn bucketlist, de grote witte haai zien. Nou, ik heb hem gezien.
Op weg naar Gansbaai zijn we gisteren even gestopt in Hermanus, zo maar even een 20 minuutjes, en we waren er nog maar nauwelijks of we zagen al walvissen spelen in de golven.
We worden wel beziggehouden hier. Als we weer thuis zijn lopen we denk ik nog maanden verdwaasd rond.

Nu nog even wat foto's plaatsen en dan een hapje eten in het dorp. Ik hoop dat jullie door deze enorme woordenprak heenkomen. Het is wel veel geworden. Maar het is ook zó bijzonder hier.

Bedankie en tot later.