The gentle Giants

Even een rustig moment voor een update. Na onze mooie walvistocht zijn we afgereisd naar Addo. Daar hebben we drie nachten een houten hut aan de rivier. En nog een tweede hut naast ons, dat is onze keuken. Even een paar dagen rustig samen, lekker samen ontbijten zonder medegasten in een guesthouse. Da's ook gezellig en je krijgt supertips, maar zo even saampies is toch ook fijn. De eerste ochtend zien we bij het ontbijt wolaapjes lopen bij de rivier. Maar als je ze maar niet voert heb je er geen last van.

In Addo kwamen we voor het Addo Elephant park dus daar gaan we ook meteen de ochtend na aankomst naar toe. Het is het derde grootste wildpark in Zuid Afrika. Je kunt er lekker zelf met de auto een hele dag rondrijden. Al snel zien we een olifant op een heuvel en wringen we ons jn alle bochten om hem goed op de foto te krijgen. ( hier zullen we later nog om lachen. ) tijdens de werkelijk prachtige rit zien we heel veel zwijnen. Van de maat van de veluwe tot een klein model neushoorn. Die zijn lélijk........ Allerlei soorten bokken komen voorbij, Blesbokken, waterbokken, bushbokken, kudu's, elanden en een hele stoet schildpadden. Eentje kuiert op zijn dooie gemak midden op de bloedhete weg.

Na de lunch pakken we wat lussen die je rond kan rijden en zo staan we ineens oog in oog met een enorme olifant naast de auto. Terwijl Gert foto's maakt kijk ik even naar links naast me en kijk tegen een enorme kont van een heeeel erg grote olifant aan. Het is een moeder met jong, zo schattig. Van die flapoortjes, slurfje, donsharen........ Líef. Het jong scharrelt rond en loopt voor de auto langs en moeder blijft er super relaxt onder, gelukkig voor ons. Vanaf dat moment zien we overal kudde's olifanten oversteken, in de bosjes lopen, langs de weg........ We krijgen er geen genoeg van, zo imposant.
In de namiddag komen we op een vlakte waar het stikt van de zebra's, herten, bokken, olifanten en wat al niet meer. Om 18 uur gaat het park dicht en we maken onze tijd helemaal vol. Wat een bijzondere dag zeg. Niet iets wat je snel weer vergeet.

Na een paar dagen Addo is het tijd voor het luxe deel van onze vakantie, Botlierskop private game reserve, waar we ook Gert zijn verjaardag vieren. Het is echt superdeluxe hier, orachtige kamer in het Manor house met wildebeast, neushoorns en bokken voor de deur. We hebben daar ook een zwembadje en dat ligt wel lekker zo, met uitzicht op de geesten. Vooral als onze Duitse buren met roze champagne komen om alvast Gert zijn verjaardag een beetje te vieren. De avond voor Gert zijn verjaardag brengen we door met twee duitse stellen, veel wijn en amarula en heel veel plezier. Het kampvuur is aan, de stemming is top.

Na het voeren van de olifanten gisteren, wat voor ons een feest was omdat je ze dan ook eindelijk echt kunt aanraken, was het vandaag tijd voor Gert zijn verjaardagskado....... Wandelen met de leeuwen. Oweee, oweee, wat was dat gaaf zeg. Eerst een half uur met de terreinwagen er heen,waarbij je al veel beesten ziet. En toen stonden we zomaar oog in oog met twee enorme leeuwen. Mumbash en Laila. Strenge instructies over wat wel en niet mag en dan gaan we wandelen. Joh...... We lopen hier gewoon te wandelen met twee leeuwen. Niet te filmen. Onze gids verteld ons alles over de leeuwen, de reden waarom ze bij hen zijn ( gered van het canned lion hunting, of gewoon omdat iemand teveel leeuwenwelpen had ineens, kan gebeuren toch?) wij kunnen ook al onze vragen kwijt en kijken onze ogen uit. De leeuwen en wij zijn allemaal op ons gemak en de wandeling voelt heel natuurlijk aan, alsof je dit elke dag doet. Af en toe loopt het mannetje de zaak uit te dagen en wordt dan meteen teruggefloten door een van de 4 begeleiders. Zij kennen de leeuwen van haver tot gort, maar vergeten nooit dat het wilde dieren zijn. Voor ons wéér een bijzondere ochtend in dit bijzondere land.

En een bijzonder land dat is het, immens groot, wij hebben nog maar een fractie gezien en immens vriendelijk voor zijn bezoekers. We worden overal zo reusachtig vriendelijk ontvangen.
Waar we koeilijk aan wennen is het feit dat men overal langs de weg loopt, in een dorp bij een 60 of 80 km weg, maar ook gerust langs de snelweg. Rijd jij 120 steekt er zo maar iemand over.
En de mannetjes in Simonstown die een geel hesje bij de benzinepomp kopen en dan zeggen dat ze je prive parkeerwachter zijn, tegen een vrijwillige bijdrage.
En de lichte lunches die bij ons al voor een groot diner doorgaan.
De wilde beesten in je achtertuin....... De prachtig gekleurde volgels....... De muziek......de sfeer........onvergetelijk!

Maar...... We hebben nog een kleine week en we gaan gewoon door met genieten. Jullie horen nog wel van ons. Foto's plaats ik wat meer op facebook, lukt niet zo goed hier.

Baaie dankie voor het lezen en tot later.