"Waar is Wally?"

We zijn inmiddels 9 dagen in Afrika en elke dag brengt wel een verrassing. Na ons avontuur met de great white hebben we in Die Kelders nog genoten van de walvissen die we onder de kust zagen zwemmen en spelen. Dat is al een heel mooi schouwspel. De walvistochten in Gansbaai gingen niet door vanwege slecht weer maar wij hadden van een dame in onze B&B gehoord dat je in Knysna ( spreek uit Naishna) hele mooi tochten kon maken. Dan ga je via een lagune door een tweehonderd meter brede opening de oceaan op. Ze was erg enthousiast. Wij komen op onze route toch langs Knysna dus via internet maar meteen een boeking gemaakt. We hebben afscheid genomen van Naomi die ons drie dagen in de watten heeft gelegd. Ze maakt enorme, heerlijke ontbijten die ze serveert in haar grote woonkeuken en papegaai Stoffel voorziet alles van commentaar. ' lekkerrrr bakkie koffie' was het elke ochtend. s'Avonds had Naomi een sleepingkiss klaar gezet voor ons, een lekker glaasje amarulo met een grote bonbon boven op het glas. Nou da's leuk thuiskomen.
In Gansbaai hebben we nog even een kamer voor twee nachten geboekt in Knysna. Last minute bij booking.com dus ook niet duur. Op Thesen's island in de lagoon, dat is makkelijk dan kunnen we wandelen naar de walvisboot. Komen we hier aan blijken we op een super de luxe vakantie eiland te zitten, meer New England dan zuid Afrika. Wij zitten in de residential area, allemaal witte en pastelkleurige houten huizen op kleine eilandjes die met bruggen verbonden zijn. Met slagboom om binnen te komen, maar nu we residentials zijn hebben we een eigen electronische sleutel om binnen te komen. Onze straat is Whisteria Lane uit desperate housewifes maar dan met water in de achtertuin. Voelt wel heel decadent. Ontbijt mogen we eten in het Turbine hotel. Waar we dan weer op de fiets heen gaan, je lacht je gek. In het turbine staan nog de oude turbines van het powerstation wat hier gevestigd was. Hotel is rondom de oude machine ingericht en ontworpen. Heel bijzondere plek.

Maar toen moest het mooiste nog komen. Om 10 uur waren we bij de haven en bleken met zijn vieren de oceaan op te gaan, wij samen en nog twee hollandse jongens. Onze gids was een vriendelijke jonge man die met zoveel enthousiasme over de omgeving en de walvissen verteld dat je al meteen blij wordt dat je mee mag. We varen over de lagune waar we aan wal een bushbok zien lopen. De omgeving is weer adembenemnd mooi, hoge rotsen, blauw water, ze zon schijnt....... De doorgang is zo'n 230 meter om op de oceaan te komen en daar gaat het behoorlijk te keer. Al dat water perst zich met opkomend tij door die smalle doorgang en dat is spectaculair. Op het moment dat we de oceaan
op varen, op zoek naar de walvis krijgt de schipper een seintje van iemand boven op de rots, via zijn portofoon. En ja recht vooruit zien we walvissen spuiten. Het zal toch niet? Zo snel? Nou wel degelijk zo snel. We varen behoorlijk rap de kant van de walvissen op en zien ze langzaam groter worden. Op een flinke afstand gaan we even stilliggen en varen dan heel langzaam ri de walvissen. Er is er een volop aan het springen en dan moet je niet als een idioot op hem af gaan. Eerst komen we langs een moeder met haar kalf, zie zwemmen op hun gemakkie niet ver van de kust. Die laten we even en we naderen steeds dichter de spelende walvis. Het blijkt een bultrug te zijn, een knoeper van een mannetje, donker van boven, grijswit van onderen en een grijswitte staart. Wat dan volgt is een half uur wat we niet snel zullen vergeten. Langzaam kabbelen we mee met de walvis die zich uitslooft alsof hij er voor betaald wordt. Hij gaat steeds onder, recht naar beneden en springt dan ineens hoog boven het water uit om met een enorme klap te landen, hij rolt op zijn rug, gooit zijn staart de lucht in en is druk met wat ze tailflapping noemen. Heel veel en heel hard met zijn staart op het water. Wij liggen stil en hij draait om ons heen, we horen en zien hem spuiten, hij briest en brult...........en wij, wij genieten, we ubergenieten en we kunnen onze ogen niet geloven. Lang leve de digitale camera. Ik houd hem gewoon omhoog en schiet continu plaatjes maar houd mijn ogen niet van de walvis af. Een keer komt zelfs helemaal het water uit, van kop tot staart, met dat enorme lijf.........man, man, machtig mooi.

Ook onze gids is zo enthousiast, hij roept als de walvis gaat springen, weet precies waar te liggen. Na afloop zegt hij: this whale gave you a gift, he gave you everything you can expect from a whale, the diving, the breeching, the tailflapping. He gave you something special. En zo voelt het ook. Een enorme goedmoedige kolos die zo even een half uur met ons wil spelen.

Na afloop zitten we weer enorm gelukkig te wezen op een terras aan de haven en weten dat we iets heel speciaals beleeft hebben.

Na de lunch pakken we ons fietsje en gaan lekker liggen nadromen op de vlonder bij onze kamer.

Morgen gaan we weg van de kust, op naar Addo Elephant park waar we weer hele andere reuzen hopen te ontmoeten.

Wordt vervolgd....